Jan Paweł II w labiryncie ciała. O nieczystych małżonkach, obowiązku cierpienia i mglistych początkach istoty ludzkiej

Poglądy Jana Pawła II na ciało w aspekcie seksualności i cierpienia są najbardziej spektakularne, a zarazem bardzo niepokojące. Na mocy istotnych rozstrzygnięć metafizycznych ciało musi być wprawdzie przez niego deklaratywnie zaakceptowane jako dzieło dobrego Boga Stwórcy, ale z drugiej strony ze względu na katolickie zasady duchowości bywa na różne sposoby dogłębnie podejrzewane. Główne podejrzenie kulminuje oskarżeniem, że dążąc do realizacji swoich naturalnych, cielesnych potrzeb, człowiek oddala się od Boga i nie może oddać mu się całkowicie. W prezentowanej książce zobaczymy najrozmaitsze warianty tej głoszonej nieprzerwanie przez cały pontyfikat Jana Pawła II tezy. Co ciekawe, kiedy ciało przeżywa sytuację cierpienia – sytuację równie przecież naturalną i cielesną jak realizacja naturalnych potrzeb – człowiek według papieża nie oddala się od Boga, ale się do niego zbliża. W konsekwencji otrzymujemy dość niezborny pogląd, że to samo ciało raz do Boga zbliża, a raz od niego oddala.